Czego boją się koty?

Dzisiejszy wpis będzie poświęcony kocim lękom. A trzeba wiedzieć, że koty to stworzenia bardzo stresogenne i wrażliwe, stosunkowo łatwo podlegające negatywnym emocjom. Wydawałoby się, że zdecydowanie więcej powodów do zmartwień mają koty wolno żyjące. Jednak na pozór sielankowe życie "mruczków kanapowych" również nie jest pozbawione codziennych trosk. Skąd się one biorą u kochanego i rozpieszczanego kota, który ma wszystko co potrzeba i nie musi martwić się o swój byt? Skłonność do niepokoju i odczuwanie stresu to cechy naturalne mruczków.  Negatywne czynniki, zwiększające u kotów odczucie lęku, czają się dosłownie wszędzie i to zarówno w plenerze jak i w domowym zaciszu. Około 70% bodźców stresogennych jest pochodzenia zewnętrznego (środowiskowego). Cała reszta wynika już z samej kociej natury.
Systematycznie występujące niedogodności życiowe pozostawiają trwałe piętno na zdrowiu kota, co może przejawiać się zaburzeniami zachowania zwierzęcia, a także obniżeniem jego odporności.
Poza tym zbyt wysoki poziom hormonów stresu, zwłaszcza w przypadku czworonogów cierpiących na przewlekłe schorzenia, może sprzyjać nawrotom niepokojących objawów. Dlatego też każde, nawet najmniejsze odstępstwo od zwykłego zachowania kota, powinno zwrócić uwagę jego opiekuna.  Mruczki, żyjące w ciągłym niepokoju, nadmiernie się wylizują, mogą także znaczyć teren moczem (co też jest bardzo uciążliwe dla właściciela) lub wykazywać agresję w stosunku do innych zwierząt i ludzi.  Odreagowywanie wpływu strachu może przebiegać odmiennie u poszczególnych zwierząt i w dużej mierze zależy od rodzaju i nasilenia czynnika wzbudzającego lęk. 
Czego zatem najczęściej boją się nasze koty? 
Po pierwsze, poczucie lęku i niepewności zawsze towarzyszy wszelkim, nawet najmniejszym zmianom, jakie dokonują się w życiu mruczka. Koty mogą zatem negatywnie reagować na pojawienie się nowego współlokatora, na remont, zmianę w umeblowaniu, obce zapachy, wizytę gości (bezprawne wkroczenie na terytorium kota), podróż, przeprowadzkę, wizytę u weterynarza oraz odizolowanie od opiekuna, z którym zwierzak jest emocjonalnie związany. Co wrażliwsze osobniki źle reagują nawet na najdrobniejsze zmiany codziennego rozkładu dnia, do którego przywykły (koty są niewolnikami rytuałów). Jak powszechnie wiadomo, zwierzęta te nie tolerują hałasów, zwłaszcza dźwięków nagłych, niespodziewanych. 

Warto tutaj podkreślić, iż strach występujący w momencie realnego zagrożenia oraz wymienionych wyżej stresorów  jest prawidłową odpowiedzią organizmu na zaistniałą okoliczność. Sytuacja nieco się komplikuje, jeśli mamy do czynienia z osobnikiem nadmiernie lękliwym. 
Zaburzenia lękowe u kota
Przyczyny tego mogą być różne. Należą do nich m.in. koci temperament, predyspozycje genetyczne a także nieprawidłowa socjalizacja w pierwszych tygodniach życia (brak kontaktu z innymi zwierzętami i ludźmi).  U czworonogów, poddanych częstemu oddziaływaniu czynników wzbudzających niepokój, może dojść do rozwoju fobii. Fobia jest trwałym, nadmiernym, ukierunkowanym uczuciem lęku wynikającym z wpływu na organizm konkretnego bodźca (np. burzy, wybuchu petard). U zwierząt dorosłych, niewykazujących do tej pory problemów z lękami, może dojść do rozwoju tej nieprawidłowości na skutek przeżycia negatywnych doświadczeń trwale zmieniających psychikę kota (np. pogryzienie przez psa). Koty wykazujące nadmierną lękliwość, poddawane są terapii, mającej na celu zmodyfikować ich zachowanie. Zanim rozpoczniemy leczenie naszego zwierzaka, musimy rozpoznać konkretny bodziec wywołujący reakcję lękową. Gdy zostanie on już sprecyzowany, należy w miarę możliwość unikać narażania zwierzęcia na kontakt z nim. Jeśli jest to niemożliwe, powinniśmy zapewnić kotu bezpieczną kryjówkę, w której będzie mógł poczuć się bezpiecznie. Kolejnym etapem w terapii jest powolne oswajanie czworonoga z czynnikiem wywołującym niepokój. W tym celu przebywa się z kotem w sąsiedztwie bodźca rodzącego strach i przy użyciu smakołyków lub pieszczot wytwarza się przeciwwagę dla niego. Następnie, stopniowo zwiększa się natężenie bodźca i czas przebywania w jego otoczeniu. Poza próbą modyfikacji zachowań lękliwym zwierzętom można czasowo podawać leki przeciwdepresyjne. W pomieszczeniach, w których przebywa kot, zaleca się również stosowanie kocich feromonów. 

Źródło: 
1. Magazyn "Kocie Sprawy". Marzec 2012, nr-3. 
2. Strona: Cafeanimal.pl 




@mrruuuuu...